Po tygodniu od powrotu z "Polski Egzotycznej" nadarzyła się kolejna okazja do rowerowania. Tradycyjnie już kolega Paweł zaproponował ciekawą trasę - tym razem w górę rzeki Wkry, od jej ujścia do Narwi. Dodatkowym czynnikiem silnie motywującym do ukończenia trasy miała być karkóweczka z grilla i pokaz "slajdów" z niedawnego wyjazdu na pogranicze. Pogoda jak marzenie to i jechało się początkowo dobrze. Niestety tuż przed Nowym Dworem Mazowieckim (niecałe 40 km od domu) w moim rowerze pękło mocowanie siodełka do wspornika (sztycy), skutkiem czego siodełko odpadło od reszty bicykla. Szczęście że teraz, a nie gdzieś przy białoruskiej granicy parę dni wcześniej... Początkowo wyglądało to problematycznie, jednak współbrowerzysta ze stoickim spokojem stwierdził, że w okolicy jest sklep rowerowy. Skończyło się więc zakupem nowego wspornika za 27 zł.
W trakcie pedałowania nad malowniczą Wkrą kolejne podsystemy mojego roweru powiedziały po 12 latach "dość!". Tym razem przelała się czara "zużycia napędu", tj. kasety, łańcucha i tarczy mechanizmu korbowego. Niby dało się jeszcze jechać, ale efekt "przeskakującego łańcucha" skutecznie do jazdy zniechęcał, a ponadto wzbudzał uśmiech politowania u kolegi.;)
Znad Wkry poprzez miejscowości o tak egzotycznych nazwach jak Nuna wróciliśmy nad Zalew Zegrzyński, gdzie oczekiwała na nas grzecznie już od jakiegoś czasu ciężka, granatowo-bura chmura z deszczem. Chmura miała silnie rozwinięte wyczucie dramaturgii, gdyż zdecydowała się chlusnąć kubłami wody, kiedy od celu podróży dzielił nas 1 km (a przejechanych już miałem 107 km). Straszliwa to tortura powiadam, stać tak w deszczu uwięzionym pod wiatą przystankową, zaledwie o kilka minut jazdy od baru, w którym planowane było zakończenie trasy przy piwku... No! I taka to historia była. :)

Zapis GPS trasy: klyk!